Josephine

Soms voel je iets in je bewegen bij het zien van een onbekend graf. Bij mij was dat bij de witte tombe waarin Joséphine Verazzi-Faniel begraven ligt: de verbeelding van de dood in al zijn dramatiek. Naast het feit dat ik de sculptuur van de beeldhouwer Andrea Malfatti mooi vond, ontroerde me de verstilde beeltenis van de liggende vrouw en het kind dat zich, op zijn knietjes, over haar heen buigt.
Fu sposa e madre modello, zij was een modelvrouw en moeder, staat er in de steen te lezen.

Het gezicht van de vrouw, maar vooral het gezicht van het kind, is door erosie en vervuiling erg verweerd.

De tijd maakt veel kwijt maar soms is er nog iets van terug te vinden. Na wat zoeken vond ik tot mijn verrassing iets van Joséphines leven in deze bron: de ‘Biografie van het leven van Pietro Verazzi Cavaliero,vice-president van de Italiaanse Kamer van Koophandel in Parijs’.
Als ik naar hem had gezocht had ik veel gevonden.

Joséphine Francoise Faniel is dertig jaar oud als ze de Italiaanse Pietro Verazzi ontmoet. Hij is, na jarenlange omzwervingen (Frankrijk, Italië, Argentinië) in verschillende beroepen, inkoper van goederen en schepen, en reist om die reden vaak naar Parijs. Zijn echtgenote is het jaar daarvoor, tijdens zo’n reis, gestorven in Buenos Aires dat door de gele koorts wordt geteisterd (1871).
In 1872, tijdens een treinreis van Parijs naar Milaan, ontmoet hij de Franse Joséphine (uit Grenoble). Ze trouwen in Parijs. Pietro geeft zijn broer de opdracht om een huis met zes kamers te bouwen op de fundering van een oud huis van zijn ouders in Caprezzo, maar pas na vijf jaar, in 1877, krijgen ze een dochter, Aimée Marie Ritta, die in Parijs geboren wordt.

Aimée is twee jaar als Joséphine in november 1879 overlijdt, in de leeftijd van zevenendertig jaar. Voor ze sterft vraagt ze Pietro te trouwen met de Caprese Marianna die daardoor de zorg voor dochter Aimée op zich kan nemen. Pietro vervult Joséphines wens nog in datzelfde jaar door met Marianna te trouwen en ze gaan met Aimée terug naar Parijs.

Aimée werd zevenenzeventig jaar (1954, Parijs) en ligt in hetzelfde graf begraven als haar moeder; waarin ook haar stiefmoeder en de familie Verazzi is bijgelegd.

ds

Bron:http://bruno.verazzi.pagesperso-orange.fr/histoire.htm
Foto’s: Soli, Begraafplaats Père-Lachaise, 2012