Naar aanleiding van Radar.
Vrouwen kunnen ‘atypische’ verschijnselen hebben bij hartfalen. Anders dan een man, dus. En om nog erger te voorkomen, moet dat worden gekend. Werk aan de winkel om de varianten te kunnen herkennen. Dat is mooi, zeer mooi, als daar levens mee gered kunnen worden. Maar wat nou, als je ‘eigen’ ziekenhuis die verschillende kenmerken wel denkt te weten als je als vrouw op de eerste harthulp aankomt met een ‘ouderwets’ hartinfarct. Een typisch mannelijk hartinfarct om het zo maar even te noemen: knellende pijn in je linkerarm en een olifant op je borst. Maar je hebt geen pijn tussen je schouderbladen en je bent ook niet duizelig en misselijk. Nu de huisarts iets onder je tong gespoten heeft en je lekker in de kussens ligt, voel je niets meer eigenlijk. De coassistenten die het wel denken af te kunnen zonder cardioloog: ‘U bent ook te jong’ (?), sturen je naar huis met het advies maagtabletten te halen bij je huisarts. Weer thuis ga je wanhopig zitten. Want zitten doet geen pijn. Lopen wel. Honderd meter lopen red je al helemaal niet meer met die olifant en die afgeknelde arm. Maag? Echt?
Alerte huisarts stuurt je terug, want zij vertrouwt het niet. Gesputter bij de afspraak voor de loopband. Want geen tijd. Huisarts kan wel veel willen! Dezelfde dag tijd ingeruimd dankzij gouden huisarts. Op de loopband krijg je opnieuw een ‘mannelijk’ hartinfarct. Nu mag je niks meer, zeker niet naar huis. Bezorgde blikken. Er wordt medicatie onder je tong gespoten en in een rolstoel word je naar je bed gereden. Plakkers op en controlekastje aan. Je kransslagader blijkt voor 90 procent dicht te zitten: dotter – stent – 6 soorten medicatie – week blijven – controle – revalidatie. Geweldige verpleegkundigen, dat moet gezegd.
‘U heeft geluk gehad, mevrouw.’ Ja, met de huisarts…
‘U bent inderdaad een voorbeeld van hoe het niet moet. Met excuus’. (En eerder met een hoop studenten erbij die hiervan moeten leren.)
Dit is maar één voorbeeld. Dat was in april. De afloop laat zich gelukkig navertellen. Het zijn ook de stille hartinfarcten. Die bij rust niet zijn te zien op een hartfilmpje. Wel op een loopband.
Nog heel veel werk aan de winkel.
Bekijk hier het filmpje: hartonderzoek bij vrouwen faalt.
Di's Storia 