Hoe het regent nu, kringen
op het pad, wind vooroverbuigt,
zich omringt met seringenbloesem.
Hoe een vergeten wijnglas, onstuimig
aangelengd met bloem en hemelwater,
herinnert hoe het gisteren zonnig was
en jij naast mij;
nooit zo dichtbij zag ik mij
in jouw ogen terwijl ik tafeldekte,
wijn inschonk, bewust
in elke beweging.
Waar nu de regen valt, denk ik mij
naast jou en hoe ik staande blijf; niet
meer geloof in alleen maar water.
ds
mooi…
LikeLike
Schitterende foto.
Het gedicht raakt diep.
LikeLike
Tranen van geluk ? …
LikeLike
mooi soli
LikeLike
dank!
LikeLike
Je bezorgt me een kippenvelmoment, mooi.
LikeLike