Niet alleen

  Zo te zitten in het oevergras
  en dat het zaad al barst in doffe plofjes,
  het breekt de ruis van riet

  en ik denk nog even niet
  aan wat er overstromen moet
  of wat zich uitvlakt
  achter hoge bomen.

  Als een dunne deken
  het land toedekt,
  blijf ik tot de regen valt,

  luister naar de taal van water.
  In mijn mond verdwijnen woorden,
  druppelt onrust uit mijn hoofd.

  Zo te zitten in het oevergras
  op deze plek, word ik bewust
  van armen om me heen.

  Niet alleen
  ontspannen ze een omheining,
  ze laten mij in doorgang schuilen.

  ds