Als het raam de sneeuw binnenhaalt
je de muren wit wilt schilderen, kristallen
vlokken in de lucht, ga je gewoon maar zitten
buiten uit je jas gedoken en wacht je op de hand
die de sneeuw warm van je rug klopt.
Er bloeit nog een roos, zie je
en hoe het verlangen soms toch doorns heeft
al is het nog zo bedekt. Licht
aan de bovenkant. Daaronder groeit het
woedt het zachtjes dicht.
ds
Prachtig gedicht
LikeLike
Heel fijn om te horen. Dank je wel.
Gr. Dianne
LikeLike